Art Athina 2016 presented by Gallery Alma

Alexandros Maganiotis creatively expresses his artistic pursuits through materials and technics of architectural design. He develops large-scale wall compositions, applying colored, acrylic markers onto semitransparent architectural film, and articulates the figures, the fonts, the phrases, the numerous and diverse objects with contours of dots and delicate gestures. In a rather genuine and personal style, his works reflect experimental practices of emblematic artists in European history of art who radically used to incorporate into the canvas’ surface words or entire texts achieving the visual potential of such symbiosis. Capitalism as Religion borrows the title of a text of Walter Benjamin which analyzes the main features of the capitalist system as a religious and ritual practice. One of the features, we detect it as a phrase in the drawing, describes capitalism as an unstoppable, relentless work-worship celebration. The unexpected combination of different views of New York city and the social stratification that is reflected in three horizontal planes which run the drawing surface outline the temperament of a metropolis, a symbol of contemporary capitalist culture. This is the city that “never sleeps” since both work and consumption are imposed to such an exhaustive and non-stop level that joy and satisfaction turn into forced slavery.

Ο Αλέξανδρος Μαγκανιώτης με πρωτότυπο τρόπο εκφράζει την εικαστική του
αναζήτηση μέσω των υλικών και των τεχνικών του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Αναπτύσσει τις μεγάλων διαστάσεων επιτοίχιες συνθέσεις του, εφαρμόζοντας χρωματιστούς, ακρυλικούς μαρκαδόρους επάνω σε ημιδιαφανές αρχιτεκτονικό φιλμ, ενώ τις φιγούρες, τις γραμματοσειρές, τις φράσεις, τα πολυάριθμα και ετερόκλητα αντικείμενα που συναρμόζει τα αποδίδει με περιγράμματα από κουκίδες και λεπτεπίλεπτες χειρονομίες. Στα έργα του, στο πλαίσιο ενός ιδιότυπου και προσωπικού ύφους, αναπαράγει την πρακτική πειραματικών προσπαθειών, εμβληματικών δημιουργών από την ιστορία της ευρωπαϊκής τέχνης, οι οποίοι με ρηξικέλευθο τρόπο ενσωμάτωναν στα ζωγραφικά έργα τους λέξεις ή και ολόκληρα κείμενα επιτυγχάνοντας την οπτική δυναμική μιας τέτοιας συμβίωσης. Ο Καπιταλισμός ως Θρησκεία δανείζεται τον τίτλο ενός κειμένου του Βάλτερ Μπένγιαμιν στο οποίο αναλύονται τα βασικά χαρακτηριστικά του καπιταλιστικού συστήματος ως θρησκευτικής και λατρευτικής πρακτικής. Σε ένα από αυτά, το εντοπίζουμε ως φράση μέσα στο ίδιο το σχέδιο του Μαγκανιώτη, ο καπιταλισμός περιγράφεται ως μια ασταμάτητη και αδυσώπητη λατρευτική εργασία-γιορτή.

Στο έργο, ο αναπάντεχος συνδυασμός διαφορετικών απόψεων της Νέας Υόρκης καθώς και η κοινωνική διαστρωμάτωση που αντικατοπτρίζεται στα τρία οριζόντια επίπεδα τα οποία διατρέχουν την σχεδιαστική επιφάνεια σκιαγραφούν την ιδιοσυγκρασία της μητρόπολης-σύμβολο της σύγχρονης καπιταλιστικής κουλτούρας. Πρόκειται για την πόλη που «δεν κοιμάται ποτέ» εφόσον η δίχως ωράριο εργασία σε συνδυασμό με την ασταμάτητη κατανάλωση, επιβάλλονται σε τέτοιο βαθμό ώστε η χαρά και η ικανοποίηση να εξαντλούνται και να μετατρέπονται σε καταναγκαστική δουλεία.

Δόμνα Γούναρη