WHERE ARE THE LOTUS EATERS?

Παράλληλα, η διερεύνηση των ορίων μεταξύ εικόνας-λόγου/κειμένου, η διαδραστική και αλληλοσυμπληρούμενη σχέση τους, συνιστά βασική παράμετρο του προβληματισμού του. Η ενότητα με τις λέξεις (μία για κάθε γράμμα της αλφαβήτου) και τις εικόνες τους –όπου κεφάλια ζώων ή φυτά προβάλλουν μέσα από ανθρώπινα σώματα– είναι ενδεικτική των προθέσεών του προς αυτήν την κατεύθυνση, ορίζοντας, ταυτόχρονα, ένα πρωτότυπο αλφάβητο της ίδιας της ζωής και της περιπέτειάς της.

Κείμενο: Γιάννης Μπόλης, Ιστορικός Τέχνης.

Μια διπλή έκθεση, σαν δύο παράλληλες ατομικές, που με κάποιον τρόπο συμπλέουν και συνομιλούν, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Στον μεγάλο χώρο όμως που προσφέρει η The Blender Gallery, στη Γλυφάδα, δημιουργούνται διαδρομές και αυτοσχέδιες ενότητες σε ένα αισθητικό περιβάλλον με τη ζητούμενη καθαρότητα και διακριτική υποχώρηση έναντι των έργων. Εκεί, «τρέχει» εδώ και καιρό η συνύπαρξη δύο ταλαντούχων εικαστικών, ο καθένας με τη δική του διακριτή γλώσσα, του Αλέξανδρου Μαγκανιώτη και του Κωνσταντίνου Πάτσιου.

Η έκθεση –με τίτλο «Πού είναι οι λωτοφάγοι;» – έχει προκαλέσει ενδιαφέρον και πήρε παράταση έως τις 15 Φεβρουαρίου. Δικαίως. Περιηγήθηκα στον μεγάλο εκθεσιακό χώρο και ξεναγήθηκα από τους δημιουργούς, αντλώντας από τη δύναμη των έργων, που είναι όλα τόσο ευανάγνωστα όσο και κρυπτικά.

Ο Αλέξανδρος Μαγκανιώτης, με αρχιτεκτονική κουλτούρα, οργανώνει ένα βλέμμα που ραμφίζει (σαν με ραπιδογράφο) το περίγραμμα ενός κόσμου, αρχαίου και σύγχρονου, σε συνομιλία με τον χρόνο, το ίχνος, τον μύθο και το σύμβολο. Επεξεργάζεται τη διαιώνιση χωνεμένων στο θυμικό αφηγήσεων, εμπλέκει ξέφτια της Οδύσσειας, μύθων και αρχαίας σκόνης σε μια ιδιοσυγκρασιακή μετουσίωση και σε συνθέσεις που πηγάζουν από βαθείς πυθμένες για να μιλήσουν στο σήμερα. Αρχιτεκτονεί κόσμους με πολλά σύμβολα σε τολμηρές συγκατοικήσεις με γλώσσα αισθητικά τερπνή και φαντασία μεγάλη.
Νίκος Βατόπουλος από την Καθημερινή της Κυριακής 11.2.2020